ای خدایم

به نام خدایی که دلها پروانه اوستسلام! به کلبه ادبی " حرف دل " خوش آمدید" چه زیبا می شد اگر  صمیمیتهمیشه در دلها یادگاری  می ماند...************************زندگی درک همین اکنون استزندگی شوق رسیدن به همان فردایی ستکه نخواهد آمدتو نه در دیروزیی ، و نه در فرداییظرف امروز پر از بودن توستشاید این خنده که امروز ، دریغش کردی ...آخرین فرصت همراهی با اميد استزندگی شاید آن لبخندی ست که دریغش کردیمزندگی زمزمه ی پاک حیات است میان دو سکوتزندگی خاطره ی آمدن و رفتن ماست....زنده یاد: فریدون مشیری****************** ای خدایم...

مثل کوهی که دلش غصه‌ی دنیا دارددل ما حجمِ سکوتش غم و معنا داردلب ما بسته ز بیداد زمان اما بازمُهر خاموشی‌اش از حرف کمی جا داردمی‌توان دید و شنید و سخنی شِکوه نکردقلب ما لیک خودش دیده ی بینا دارداشک از دیده روان می‌شود از اینهمه غممثل رودی که دلش میل به دریا دارددرد در سینه‌ی ما بس که فراوان شده استچاره اش سنگ صبور است که پروا داردنگرانیم بمیریم و نبینیم سرانجام خوشیاین عجب نیست که دل غصه‌ی فردا داردگرچه دنیا نشود لحظه ای از غم خالیباز هم ديده ی ما میل تماشا دارد✍به قلم زیبای شاعر*نگار حسینی* ای خدایم...